Nieuws
Coach Frank Depestele: “Goed begonnen, maar dan zakten we weg”
De eerste editie van de Lindemans Volley Cup was een succes. Heel wat fans, onder wie een kleine 400 VIP’s, kwamen naar Schotte om het fel vernieuwde Lindemans Aalst aan het werk te zien. De jonge thuisploeg liet vooral in de eerste drie sets mooie dingen zien, maar zakte dan helemaal weg. Orion Stars won de tiebreak (25-23, 30-32, 25-18, 21-25 en 10-15) en mocht zo de beker in de lucht steken.
Vlak voor de galawedstrijd kreeg secretaris Lieven Van der Wulst van de fanclub van Lindemans Aalst de life time achievement award voor zijn jarenlange inzet voor de club. Nadat hoofdsponsor Dirk Lindemans de opslag had verzorgd, gingen beide teams vrank en vrij hun kans. Het was Robbe Van de Velde, na zijn terugkeer uit Düren gepromoveerd tot teamkapitein, die met een killblock op ex-Gent-speler Tobias Kjaer voor 16-13 zorgde. De thuisploeg behield de kloof en middenman Beau Wortelboer bracht zijn team tegen zijn ex-maats op setbal (24-21). Even spartelde de Nederlandse kampioen nog tegen, maar de Canadese hoofdaanvaller Henry Empel bekroonde zijn knappe start en liet Schotte juichen (25-23). De thuisploeg ging door op zijn élan. Toen de ingevallen hoekspeler Camden Gianni uitpakte met twee opeenvolgende aces (14-9), leken de Ajuinen op weg naar een dubbele voorsprong. Bij 24-21 lag de tweede setwinst voor het grijpen. Een bij momenten niet af te stoppen Wouter Ter Maat (ex-Gent en nadien erg succesvol in Turkije) bracht zijn team echter terug. De 34-jarige opposite scoorde de drie laatste punten (30-32). Een mentaal tikje voor de jonge thuisploeg, maar die leek snel verteerd. Via een mooie opslagreeks van de ingevallen middenman Simon Luka Vlahovic liep Aalst in set 3 uit tot 18-12. Hoewel de troepen van coach Frank Depestele de derde set binnen haalden, zag je gaandeweg de energie en enthousiasme wegvloeien. De combinaties verliepen moeizamer en de foutjes werden talrijker. De vurig gestarte Rempel kreeg amper nog een bal tegen de vloer. Zijn collega aan de overzijde, Ter Maat, kwam wel tot scoren. Aalst moest in set 4 én in de tiebreak de wet van de sterkste ondergaan zodat Orion Stars met de beker aan de haal ging.
Aalst-coach Frank Depestele had uiteraard ook de terugval van zijn team opgemerkt.
Frank: “We begonnen heel goed aan de wedstrijd, maar nadien kwamen we kracht en fysiek tekort. De voorbereiding is al zwaar geweest en je zag duidelijk de vermoeidheid. Het klopt dat hoofdaanvaller Rempel steeds moeilijker tot scoren kwam. Hij is pas vader geworden, wat het voor hem extra vermoeiend maakt. Het was ook de eerste keer dit seizoen dat we vijf sets op dit niveau hebben gespeeld. We hadden die tweede set uiteraard nooit uit handen mogen geven. Pakken we die, dan wordt het wellicht gewoon 3-0. We hebben in deze match meer geleerd dan in de vijf vorige oefenwedstrijden. We moeten nog veel vooruitgang boeken. Het is duidelijk dat we op talent alleen niet altijd gaan winnen. Iedereen zal telkens 100 procent moeten zijn om dipjes te vermijden. Over het algemeen ben ik niet ontevreden, maar ik had uiteraard heel graag die beker gewonnen. De komende week oefenen we nog tegen Waremme en Gent, maar dat beschouw ik eerder als een training. Op woensdag 22 oktober beginnen we er dan aan met de thuismatch tegen Haasrode-Leuven.”
Coach Depestele gaf in de galawedstrijd zowat iedereen spelgelegenheid. Zo ook de jonge spelverdeler Ward Devoghel. Een verjaardagsgeschenk omdat hij zijn 18e verjaardag vierde?
Ward: “Ik hoop dat het niet daarom was dat ik spelgelegenheid kreeg (lacht). Ik wist op voorhand niet dat ik een kans zou krijgen. Vlak voor de match zei de coach wel dat ik op invalbeurten zou mogen rekenen. Uiteindelijk mocht ik elke set opdraven, behalve in de tiebreak maar dat begrijp ik. Dan ging het om de winst. In de vierde set mocht ik zelfs vooraan blijven staan. Of ik nerveus was? Bij de eerste invalbeurt wel ja. Het was mijn eerste “officiële” match en dan voor zoveel publiek. Van zodra ik mijn eerste pas gegeven had, kreeg ik echter steeds meer vertrouwen. Er zijn altijd wel dingen die beter konden, maar ik ben best wel tevreden met deze start.”
Als gewezen en ervaren spelverdeler kan coach Frank Depestele je ongetwijfeld veel leren.
Ward: “Zeker. Het is geen geheim dat Frank een top passeur was. Ik heb in die paar maanden al veel geleerd op training. Ik boekte al heel wat vooruitgang en dat is zijn verdienste. Ik moet vooral nog constanter worden, ook op training. Dat is nodig. In een profclub zijn de verwachtingen hoog en is er de druk om te presteren.”
Van de Volleybalschool kwam je terecht in de club waar je vader jarenlang coach was, en de laatste jaren manager.
Ward: “Het is ergens normaal dat ik daar steeds over aangesproken word, maar ik vind het best wel lastig om steeds gelinkt te worden aan mijn vader. Bij Aalst kwam ik terecht in een heel toffe groep. We zijn jong, hebben verschillende karakters, maar begrijpen elkaar goed. Op training is er een goede balans tussen werklust en ontspanning. Ik zal mijn seizoen als geslaagd beschouwen als ik kan terugblikken op een aantal invalbeurten waarbij ik het team iets heb kunnen bijbrengen. Met de ploeg moet het onze ambitie zijn om in de top vier te eindigen. Misschien wel hoger, maar dat zullen we moeten afwachten.”
Aalst: Slight 2, Marques 19, Wortelboer 9, Rempel 16, Van de Velde 6 en Verhamme 4. Libero: Verwimp. Kwamen in: Devoghel, Mertens, Gianni 14, Speltinckx en Vlahovic 3.
Orion: McCluskey 4, Van Der Ham 10, Crins 6, Ter Maat 23, Kjaer 9 en Hoge Bavel 6. Libero: Lipke. Kwamen in: Amedegnato, Gijs 12, Kavli 2 en Ent 3.
Tekst: Dominic Beckx.
